در روزهای شهادت حضرت زهرا(س)، باز هم موکب‌های پذیرایی از عزاداران در سطح شهر برپا شد. در اطراف حرم مطهر، این موکب‌ها جلوه‌های متفاوتی از خدمت را به نمایش گذاشتند. دلدادگان اهل‌بیت(ع) از نقاط مختلف کشور و حتی از کشورهای همسایه، خود را در این بساط سهیم کردند تا پذیرای زائران حضرت رضا(ع) باشند. موکب پذیرایی امام رضا(ع) یکی از این ایستگاه‌های پذیرایی بود که به همت گروهی از اهالی بصره در پشت بازار امین برپا شد. در یکی از روزهای خدمت با آن‌ها همراه شدیم تا از رمز و راز برپایی این موکب جویا شویم.

از بصره به مشهد

 برپایی موکب و پذیرایی سه‌روزه از زائران و مجاوران حضرت رضا(ع) در ایام شهادت مادر مظلومشان، مأموریت دلی جمعی از اهالی قضاصادق است. میهمانانی که از استان بصره عراق به مشهد می‌آیند و اینجا خود میزبان زائران می‌شوند. سید حیدریاسین حسن‌البطاط ۱۰سال پیش در حرم مطهر امام رضا(ع) این فرصت خدمتی را از حضرت(ع) طلب کرد و حالا سه سال است این توفیق را دارد در پیشگاه امام هشتم(ع) بساط خدمت را پهن کند. خودش تعریف می‌کند: ما دو بار در سال برای برپایی موکب به مشهد می‌آییم، یک بار در دهه کرامت و یک بار در شهادت حضرت زهرا(س)، ان‌شاءالله قرار است از سال بعد دهه پایانی صفر و یک مناسبت دیگر هم در خدمت میهمانان حضرت(ع) باشیم.

 سید حیدر این فرصت خدمتی را بلیت ویژه حضرت رضا(ع) به او برای حضور در مشهد می‌داند. او تعریف می‌کند: سال‌ها بود آدم‌های مختلف به من می‌گفتند به مشهد بیایید، ما فضای پذیرایی و برپایی موکب را به شما می‌دهیم، اما همیشه حرف من این بود فقط می‌خواهم این فضا را از آستان قدس بگیرم، اگر این‌طوری شود، حضرت رضا(ع) جواب من را داده‌اند.

کسی فرصت را از دست نمی‌دهد

خیران، هم‌قبیله‌ای‌ها و هم‌محلی‌ای‌های سیدحیدر پای کاری هستند که او در این سال‌ها مدیریت کرده است. نتیجه این همدلی هم این شده که در هر مرتبه برپایی موکب، ۲۰ تا ۲۵ هزار پرس ‌غذا توسط آن‌ها میان زائران توزیع می‌شود. این غذاها که در وعده‌های ناهار و شام به دست زائران‌ می‌رسد از چلوقیمه گرفته تا قورمه‌سبزی و عدس‌پلو و حتی غذای عراقی حُمُص را شامل می‌شود. برای برپایی این موکب که با حمایت آستان قدس رضوی شکل گرفته است، ۱۵ آقا از اهالی قضاصادق که بیشترشان هم جوانان هستند با سیدحیدر هم‌قدم شده‌اند. گوشه‌ای از موکب را مجهز به چادر مسافرتی و جای خواب کرده‌اند تا هر شب دو نفر از جوانان در موکب بخوابند و بقیه عازم هتل‌آپارتمان شوند.

در میان گروه ۱۵نفره موکب امام رضا(ع) عراقی‌ها افرادی هستند که تا آخرین لحظه آمدنشان به مشهد نامعلوم بود، اما نخواستند این فرصت را از دست بدهند. وقتی در موکب آن‌ها هستیم یکی از اعضا حالش بد می‌شود و باید او را به دارالشفا برسانند. سید حیدر تعریف می‌کند: این همسفر ما از اول کار حالش خوب نبود، حتی مردد بود بیاید اما آخر کاری تصمیم گرفت با همین حال هم بیاید و خدمت کند. او ادامه می‌دهد: یکی دیگر از همراهان ما درگیر نگهداری از بیمارش بود اما با ما همسفر شد تا فرصت خدمت، آن هم در کنار حرم مطهر حضرت را از دست ندهد.

برکت زندگی یک سال سیدحیدر و همسفرانش در برپایی این موکب‌هاست. او می‌گوید: خدمت به زائر اهل‌بیت(ع) همه‌اش خیر و برکت است که حال و زندگی ما را می‌سازد.

تذکره خدمت به رضا(ع) در دست حسین(ع)

سید حیدر سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۳ را در شهر قم گذرانده و در آنجا درس خوانده است، به همین خاطر به زبان فارسی تسلط کاملی دارد. او در تمام طول صحبت، با بغضی در گلو و اشکی بر گونه که هر قطره‌اش برکت خدمت و حال خوب پذیرفته شدن است با ما سخن می‌گوید. او تعریف می‌کند خیرانی در شهر و استانش هستند که وقتی خبر اعزام آن‌ها به مشهد را می‌شنوند سریع هرچه در چنته دارند برای تقدیم به حضرت رضا(ع) جمع‌وجور می‌کنند. در این میان آستان قدس رضوی هم پای کار است و کم‌وکسری موکب را تأمین می‌کند.

خادم‌الحسین(ع) است و بوی کربلا با خود دارد سیدحیدر. او هیچ فرصتی برای خدمت به بساط ائمه اطهار(ع) را از دست نمی‌دهد. سیدحیدر یاسین تعریف می‌کند: من خادم افتخاری حرم مطهر امام حسین(ع) هستم. در این سال‌ها همراه دوستانمان بساط خیمه اربعین را در مسیر کربلا برپا کرده‌ایم. او ادامه می‌دهد: حیف بود این فضای خدمتی باشد و ما این فرصت را از دست بدهیم. در عراق می‌گویند هرچه از ائمه(ع) بخواهی مسیرش از امام حسین(ع) می‌گذرد؛ من هم خدمت زائران امام رضا(ع) را از امام حسین(ع) خواستم و با توجه خودشان و امام رضا(ع) قسمتم شد.

زیارت و خدمت

این روزها و در حال و هوای خدمت، عبادت و زیارت هم جای ویژه خود را در میان اهالی این موکب دارد. سید حیدر تعریف می‌کند: اینجا اولویت ما توزیع غذای با کیفیت در میان زائران است. تمام تلاشمان را برای کار می‌کنیم. قرائت زیارت عاشورا و صلوات خاصه امام رضا(ع) را هم هنگام آشپزی و توزیع غذا داریم.

کار زیاد و برنامه‌ریزی برای تهیه وعده‌های غذایی ناهار و شام فرصت زیارت دسته‌جمعی را از آن‌ها می‌گیرد اما گروه‌گروه سعی دارند هر روز یک بار به زیارت بروند و سلام کسانی که از بصره به آن‌ها التماس دعا داشتند را به حضرت(ع) برسانند.

 پس از هر دوره خدمتی، وقت وداع می‌رسد، ولی جایی برای غم فراق فاصله ۲هزار کیلومتری وجود ندارد، چرا که صاحب این صحن و سرا باز هم به آن‌ها فرصت خدمت خواهد داد.